Microsoft SharePoint jest platformą webową rozwijaną przez firmę Microsoft Inc., która została opublikowana po raz pierwszy w 2001 roku i stanowi dzisiaj jeden z najpopularniejszych w skali globalnej systemów intranetowych. Pierwotnie kojarzona wyłącznie z rozwiązaniami korporacyjnymi (w szczególności wewnętrznymi, używanymi w dużych zagranicznych firmach), w ostatnich wersjach zdecydowanie rozszerzyła swoje możliwości i pole zastosowań, wkraczając – co prawda również głównie do sektora dużych firm – na rynek polski. Odnosząc się do danych publikowanych przez Microsoft Inc., Sharepoint w latach 2006 – 2011 został sprzedany w ponad 36 milionach egzemplarzy.

Platforma korzysta z rozległego wachlarza technologii webowych oraz bazodanowych, posiadając jednocześnie specyficzny interfejs użytkownika, przez jednych – szczególnie bardziej doświadczonych użytkowników – uznawany za przejrzysty i ergonomicznie pokazujący bogactwo opcji, przez innych – głównie nieprzyzwyczajonych – uznawany za odpychający. Jako aplikacja webowa zapewnia skalowalność (dostosowywanie aplikacji do wymagań biznesowych firmy poprzez wybór odpowiednich funkcji oprogramowania), kompatybilność z rozwiązaniami cloud computingu (tzw. chmury) oraz bardzo zróżnicowany szereg opcji, pomagając zarządzać zadaniami/aplikacjami w zdecydowanie uproszczony sposób, szczególnie jeżeli cała firma korzysta z innych rozwiązań microsoftowych.

Aplikacja zapewnia trzy podstawowe typy funkcjonalności:

• Dotyczące tworzenia zawartości oraz zarządzania interfejsami: Tworzenie stron informacyjnych, list, obiektów komunikujących się m.in. z innymi programami tworzonymi przez firmę z siedzibą w Redmond, np. Excelem (dane pochodzące z arkuszy kalkulacyjnych: import/eksport) oraz Outlookiem (konfiguracja kalendarzy, zestawienie powiadomień mailowych),
• Dotyczące społeczności i komunikacji: tworzenie blogów i komentowalnych wydarzeń, całościowe zarządzanie workflowami,
• Dotyczące szeroko pojętego przechowywania plików: hostowania plików, zarządzania wersjami oraz metadanymi.

Dzięki połączeniu wyżej wymienionych możliwości platforma jest często stosowana jako mechanizm pozwalający na centralne zarządzanie zasobami przedsiębiorstwa. SharePoint udostępnia również zaawansowane mechanizmy autoryzacji i autentykacji do konkretnych treści zarówno dla pracowników organizacji, jak i osób spoza firmy.

Najpopularniejszym prawdopodobnie oferowanym komponentem jest tak zwany Web-part: specjalna sekcja, która może być umieszczana na stronach. Typowe użycie dotyczy:

• Wyświetlania zróżnicowanych, zarządzalnych z poziomu interfejsu użytkownika oraz interfejsów programistycznych, zawartości nie pochodzących z zewnętrznych zasobów

a także

• Wyświetlania zawartości z list i bibliotek (za pośrednictwem XSLT oraz CAML).

Z technicznego punktu widzenia SharePoint jest zbudowany na frameworku ASP.NET. Wiąże się to z całym bagażem konsekwencji: potrzeby pisania w języku wspieranym przez tę platformę, odpowiedniej konfiguracji serwera oraz posiadania lub współpracy ze specjalistami (programistami oraz administratorami) wyspecjalizowanymi w rozwiązaniach bazujących na platformie .NET. Większość z nich – zarówno w fazie wdrażania produktu, jak i utrzymania – korzysta z jednego z dwóch systemów IDE: SharePoint Designer (dedykowany, dostępny na licencji „otwartej”) oraz Microsoft Visual Studio (szczególnie w wersji 2010 oraz 2013, płatny, którego jednym z komponentów są narzędzia do zarządzania SharePointem). Platforma używa standard OpenXML dla integracji z innymi programami Microsoft Office, zapewniając raczej bezproblemową komunikację między innymi ze wspomnianymi wcześniej aplikacjami.

Nie jest na szczęście tak, że aby jakkolwiek rozwinąć system – dodać stronę, edytować treść, czy nawet importować dane zawarte w arkuszach kalkulacyjnych – jest potrzeba współpracy z programistą. Platforma umożliwia bowiem również tworzenie i edycję zawartości via Web zarówno z poziomu kodu frontowego (modyfikacja kodu HTML), jak i w trybie WYSIWIG a także w trybie rozbudowanych, ale jednocześnie dość przejrzystych konfiguratorów step-by-step, przy których użytkownik nie musi posiadać szczegółowej wiedzy technicznej.

SharePointa można zatem de facto opisać jako bardzo rozbudowaną aplikację dostępną webowo, która jest kolekcją stron (blogów, stron działowych), szablonów, list, bibliotek a także mechanizmów działających jako API i licznych narzędzi specjalistycznych (jak na przykład wykresów Gantta, stron typu wiki). W zależności od konfiguracji oraz wersji systemu ogromnymi plusami są również możliwość śledzenia historii w praktycznie każdym rodzaju hostowanych treści, czy wysyłania powiadomień mailowych odnoszących się do wszystkich kluczowych działań, które można podejmować w ramach stosowanych modułów.

Jaki jest odbiór tej aplikacji przez polskich użytkowników? Trudno odpowiedzieć na to pytanie inaczej niż: „Różny”. Pomimo świetnych możliwości, które zapewnia, programowanie backendowe (tj. odbywające się po stronie serwera) bazujące na rozwiązaniach .NET jest w polskich realiach wciąż zdecydowanie gorzej (i drożej) wspierane przez programistów aniżeli rozwiązania oparte chociażby na językach takich jak Java lub PHP. W starszych wersjach platformy, szczególnie skonfigurowanej w niezbyt poprawny sposób, użytkownicy oraz testerzy zwracają także uwagę na problemy z kompatybilnością z przeglądarkami innymi aniżeli Internet Explorer. W nowszych wersjach problemy te są odpowiednio eliminowane. Spośród niewymienionych dotychczas zalet jednymi z największych są z pewnością naturalne konsekwencje popularności systemu na rynku zagranicznym: duża ilość dokumentacji, forów specjalistycznych oraz tutoriali: głównie jednak w języku angielskim.

Ze względu na relatywnie niewielką ilość firm, które specjalizują się w konfiguracji i rozwoju systemu, oraz na wysokie stawki, SharePoint wciąż jest kojarzony przede wszystkim z dużymi firmami, nie mieszczącymi się w ramach MŚP. Jednak nieustannie rozwijane rozwiązania bazujące na chmurze oraz zwiększeniu dostępności i skalowalności systemu mogą w najbliższych latach zmienić ten stan rzeczy również na polskim rynku.

Źródło: TechNow